پاراگراف زیرشاخه‌ی جدیدی از رادیوفلسفیدن است. در هر قسمت یک نفر از مواجهه‌ی شخصی خود با یک کتاب/موسیقی/فیلم حرف می‌زند. در اولین قسمت از پاراگراف، میرزاحمید از نامه‌های ونگوگ می‌گوید و یکی از نامه‌ها را می‌خواند. کتاب نامه‌های ونگوگ، ترجمه‌ی رضا فروزی، انتشارات مروارید، چاپ دوم،
اولیویا گلدهیل دانش‌آموخته‌ی فلسفه در دانشگاه هاروارد[۱] خلاصه: آیا کار کردن، آن‌طور که می‌گویند به‌خودی‌خود ارزشمند است و باعث تقویت و رشد شخصیت افراد می‌شود؟ آیا به‌راستی باید به نکوهش افرادی که کار نمی‌کنند بپردازیم و به ضعفِ نفس آنها اشاره کنیم؟ حدودِ ۲۰۰۰ سال پیش ارسطو
الکساندر گارسیا دوتمن استاد فلسفه در دانشگاه هنر برلین[۱] خلاصه: در این مقاله، نویسنده به دنبال قیاس بینش (امری انتزاعی) و تجربه (امری جسمانی) است. از دیدِ وی در فیلم‌های لوکینو ویسکونتی به تجربه در‌آمدنِ بینش عملی می‌شود. با بررسی موردیِ چندین فیلم به کارگردانی ویسکونتی و
از این حرف می‌زنیم که جولز در فیلم داستان عامه‌پسند تارانتینو چقدر به ابرانسان نیچه شبیه است و چگونه می‌شود در عصر نیست‌انگاری، با خرده‌‌ارزش‌هایی که زمانی با آنها انس داشته‌ایم، ارزش‌های جدید خلق کنیم. موسیقی‌های استفاده شده: موسیقی‌ها و بخشی‌هایی از فیلم داستان عامه‌پسند شهرام ناظری، لولیان کیهان
پل ساگار استاد نظریه‌ی سیاسی در دپارتمان اقتصادِ سیاسی در کینگز کالجِ لندن[۲] خلاصه: میل به جاودانگی آنقدر در انسان شدید است که در طول تاریخ همواره موضوع نه‌تنها تأملات فلسفی، بلکه یکی از مضامین اصلی آثار هنری نیز بوده است. اما منشاء این میل از کجاست؟
ربکا هاسِل استادیار نویسندگی و ادبیات در دپارتمانِ ادبیات انگلیسی مؤسسه فناوری روچستر در نیویورک[۱] خلاصه: داستان‌های اَبَرقهرمانی امروزه صرفاً نقشی سرگرم‌کننده برعهده ندارند و قطعاً مخاطبان‌شان محدود به طیف کودکان و نوجوانان نیست. سال‌هاست که مضامین فلسفی وارد این حوزه شده‌اند و به همین دلیل می‌توان
تروی پترسون نویسنده‌ی نیویورکر[۱] خلاصه: در حالِ حاضر، با وجودِ دسترسی آسان مردم به رسانه‌های مختلف و دریایی از سریال‌ها، فیلم‌ها، داستان‌های علمی-تخیلی و غیره، شگفت‌زده کردن مخاطبان، به‌ویژه مخاطبان بورژوایی که به‌طبع دسترسی آسان‌تری به این منابع دارند، کار بسیار دشواری شده است. بااین‌حال، مجموعه‌ی تلویزیونی ریک
کارولین کورسمیر نویسنده و استاد فلسفه در دانشگاه بوفالوی نیویورک[۱] خلاصه: آیا رؤیاها یا اوهام ما می‌توانند تأثیری حقیقی و حتی فیزیکی بر ما داشته باشند؟ آیا به راحتی می‌توانیم از واقعی نبودنِ آنها، صرفاً به دلیل رؤیا یا توهم بودن‌شان، مطمئن باشیم؟ فیلم ماتریکس، با تمرکز
