در سکانس نهایی فیلم شوالیه‌ی تاریکی[۱] (۲۰۰۸م) ساخته‌ی کریستوفر نولان[۲]، برای اینکه مردم بتوانند هنوز هم به قدرت خیر باور داشته باشند، بَت‌من تصمیم می‌گیرد که تمام تقصیر‌ها را بر گردن بگیرد و نگذارد که مردم شهر گاتهام[۳] هویت حقیقی هاروی دنت[۴] را بشناسند و
تئودور شیک او لیسانس فلسفه‌ی خود را از دانشگاه هاروارد و دکتری فلسفه‌‌اش را از دانشگاه براون گرفته است و در کالج مولنبرگ واقع در پنسیلوانیا استاد فلسفه و مدیر برنامه‌ریزی آموزشی‌ست.[۱] خلاصه: آیا حق با بورمیر بود؟ آیا منطقی بود که شورای الروند پیشنهاد او را
چاد ویلیام تیم استادیار دپارتمان آموزش کالج سیمپسون[۱] خلاصه: میشل فوکو، فیلسوف پساساختارگرای فرانسوی، در کتاب تاریخ جنون تلاش می‌کند تا با دیرینه‌شناسی مفهوم «جنون»، تغییر و تطور آن را در طول تاریخ بررسی کند. پیش از قرن نوزدهم و ظهور روان‌پزشکی بالینی، مفاهیمی چون «دیوانگی» و
با آنکه بسیاری هاروکی موراکامی[۱] را شایسته‌ی دریافت نوبل ادبیات امسال می‌دانستند، این جایزه به باب دیلن، خواننده و ترانه‌سرا و نقاش مشهور آمریکایی تعلق گرفت؛ تصمیمی که موافقان بسیاری در جامعه‌ی موسیقی و مخالفانی در جامعه‌ی ادبی جهانی داشت. دیلن البته سکوت عجیب دوهفته‌ای
مایکل چیریلو استاد فلسفه و مدیر برنامه‌ریز دپارتمان فلسفه‌ی دانشگاه سنت بوناونتوره در نیویورک [۱] خلاصه: با اینکه روند فکری باب دیلن در طی تمام سال‌های فعالیتش همواره دستخوش تغییر بوده است، دیدگاه او درباره‌ی حقیقت همیشه ثابت مانده است. مایکل چیریلو در این مقاله، با بررسی
استفان جوئل گارور استادیار فلسفه در دانشگاه سَل فیلادلفیا[۱] خلاصه: همه‌ی شیفتگان دنیای جادویی هری پاتر می‌دانند که در طول خواندن مجموعه رمان‌های هری پاتر، فقط داستان اتفاقاتی را در جهانی جادویی و دور از دسترس، دنبال نمی‌کنند؛ بعد از خواندن این داستان جادویی زندگی، نگرش ما
مارک و. وستمورلند استاد مدعو دپارتمان فلسفه‌ی دانشگاه ویانوا[۱] خلاصه: درک آلیس از زمان و طرح این مفهوم در خلال گفت‌وگوهای میان او و دیگر شخصیت‌های آلیس در سرزمین عجایب، مارک و. وستمورلند را بر آن داشته است که با تکیه بر آرای آگوستین، کانت، برگسون و
رون پارلاتو دانش‌آموخته‌ی دپارتمان علوم سیاسی دانشگاه ییل[۱] خلاصه: درون‌مایه‌های تفکر اگزیستانسیالیستی را در تاروپود تمام داستان‌های داستایفسکی می‌توان یافت؛ اضطراب و پریشانی انسان از «بودن» و زیستن در جهان. درون‌کاوی همیشگی شخصیت‌های داستانی او و مواجهه‌ی آنها با مفهوم «وجود»، رون پارلاتو را بر آن داشته
