آیا هویتِ ما صرفاً بدن و مغزِ ماست یا ما چیزی فراتر از آنیم؟ این پرسشیست که در آخرین قسمت از فصل دوم رادیو فلسفیدن دربارهاش صحبت میکنیم. رابرت فورد، یکی از خالقان پارک وستورد، بر این باور است که آگاهی توهمی بیش نیست و
جنیفر استیت
مورخ اندیشهی مدرنِ آمریکایی در دانشگاه ویسکانسین-مدیسن[۱]
خلاصه: بهنظرمیرسد افرادی که با یک کولهپشتی به تنهایی شروع به گشتوگذار در دلِ طبیعت میکنند و در این مدت با افراد کمی در ارتباطند، در پیِ آناند تا با خلوتگزینی، دوری از جامعه و با تعمق درونِ
آلیس از همان بدو ورود به سرزمینِ عجایب، دچار تغییرات شگرفی میشود و این مسئله باعث میشود تا از همان ابتدا در هویتِ خود شک کند و مطمئن نباشد که چه کسیست. او به سختی تلاش میکند تا به یاد آورد کیست. در این این
ماسیمو پیلیوچی
استاد فلسفه در سیتی کالج و مرکز تحصیلات تکمیلی دانشگاه شهری نیویورک[۱]
خلاصه: در زندگی پراسترس مدرن و امروزی، انسانها هر روز به دلایل کوچک و بزرگ زیادی از کوره درمیروند، عصبانی میشوند و تحتِ تأثیرِ خشمشان فوراً واکنش نشان میدهند، کارهایی انجام میدهند و
خلاصه: درست به همان اندازه که برخی به شدت مخالف استفاده از مواد روانگرداناند، بسیاری از متفکران بر این باورند که در حقیقت چنین موادی میتوانند ارزشی معنوی و فلسفی داشته باشند، چون آگاهی ما را بسط و گسترش میدهند. بر این اساس پرسش این است که آیا مصرف مواد روانگردان واقعاً میتواند باعث شود تا ما به حقیقت آنطور که واقعاً هست پی ببریم و آن را تجربه کنیم یا آنچه در حالِ مصرف چنین موادی تجربه میکنیم
ماریا پوپوا
نویسنده و منتقد مسائل فرهنگی و ادبی[۱]
خلاصه: آیا زبان بازنمایی واقعیت است و آنچه ما در قالبِ زبان به چیزها نسبت میدهیم، با واقعیت چیزها در خودشان منطبق است؟ نیچه در رسالهی «در بابِ حقیقت و دروغ در مفهومی غیراخلاقی» به بررسی این پرسش
اسکات ریمر
دانشآموختهی رشتهی مطالعات سیاسی و تاریخ اندیشه در دانشگاه کمبریج[۱]
خلاصه: ما در جهانی زندگی میکنیم که بیش از هر زمانِ دیگری در طولِ تاریخ، پول و اقتصاد نقشی تعیینکننده در سرنوشت انسان و جوامع ایفا میکنند. با درنظرگرفتن چنین واقعیتی، شاید دیگر پیروزی کسی